آینده پیش روی اعتراضات۲:
همچنان که گفتیم مساله پیش رو شامل جابجایی افراد در جمعیت خطشکن، جمعیت معترض نوسانی، جمعیت حامی، جمعیت ساکت و جمعیت هوادار حکومت است. که به صورت مستمری به ضرر حکومت در حال حرکت است. اما راهکار حکومت برای مقابله چه بوده است؟
اول: برداشت حکومت این بود که مساله اصلی در جمعیت خطشکن نسلی است. بنابراین فشار اصلی بر روی دانشجویان خواهد بود. بازداشت، سرکوب، خشونتِ بیرویه و اعمال رعب و وحشت و شکاف در جمعیت دانشجویی سیاست آنها خواهد بود. اینجا زمان به نفع حکومت است.
دوم: حکومت سریعا برای کنترل وضع در جمعیت ساکت و عدم پیوستن آنها به جمعیت حامیان سیاست توزیع نقدینگی را در پیش گرفته است. مجلس لایحه افزایش حقوق کارکنان را تصویب کرده است. به دلیل شدت بروز آثار تورمی اینجا زمان به ضرر حکومت است.
سوم: حکومت در تلاش است تا جمعیت هوادار خود را در سرکوب جمعیت خطشکن همراه کند. تشویق به حضور مقابل خوابگاههای دانشجویی و شعار و تحریک علیه دانشجویان به شدت صورت میگیرد. از جمله تحریک گسل نخبه مغرور/ مردم معمولی. روند این منازعه به شکل حضور مردم مربوط است.
چهارم: حکومت در تلاش است جمعیت حامیان خارج از کشور را بیاعتبار کند: تلاش برای پررنگ کردنِ حضور نیروهایی در خارج از کشور که گرایش سیاسی آنها در داخل کشور چندان پرطرفدار نیست بر طبق همین سیاست. جهت این روند به کنشورزی ایرانیان خارج از کشور بستگی دارد.
پنجم: حکومت در تلاش است تا با برانگیختن شکاف حول امنیت و شکاف حول مذهب بخشی از جمعیت ساکت را به جمعیت حامی خود تبدیل کند. ایجاد ناامنی طراحی شده از سادهترین شکل(مثل تخریب پنهانی خودروها توسط پلیس) تا اشکال خطرناکتر در دستور کار است. آینده به سیاستورزی مخالفان مربوط است.
ششم: حکومت قصد دارد تا با یارگیری خارجی بحرانِ "بیآیندگی" را برای طرفداران خود کمرنگ کند. برخی به شکل اخبار فیک(مثل آزادسازی پول از کره جنوبی) و برخی با پررنگ کردن اخباری مانند نزدیکی به روسیه. آینده این روند به سیاستورزی مخالفین مربوط است.
هفتم: حکومت قصد دارد تا روی شکاف عدم انسجام مخالفین و عدم توانمندی روی ایجاد یک ائتلاف سیاسی فراگیر سرمایهگذاری کند تا به این ترتیب در کوتاه مدت بحران بیآیندگی را در ذهن مخالفان تشدید کند و در بلندمدت خود را از خطر برهاند. آینده این روند به سیاستورزی مخالفین مربوط است چه باید کرد؟
اول دوری از ایجاد فضای غیر واقعی و نمایش رسانهایست. این مسیر را قبلا حکومت رفته و در انتهای آن است: اختلافاتی در مخالفین وجود دارد و آنها نیازمند اجماع روی اصول حداقلی هستند (و نه تنها اجماع بر سر عمل) کار آسانی است و در هر جامعهای به کرات رخ میدهد.
دوم ایجاد تمرکز رسانهای و حقوق بشری برای جلوگیری از سرکوب به شدتی است که مصداق جنایت علیه بشریت باشد. بسیاری از اقدامات حکومت جرائم داخلی و بینالمللی بوده. فشار و تمرکز ملی و بینالمللی در این موارد نباید تحتالشعاع هیچ روندی قرار گیرد.
سوم: عواقب سیاستهای مالی حکومت باید به صورت علمی و روشن برای همه توضیح داده شود. نمیتوان جلوی پخش نقدینگی توسط حکومت را گرفت اما میتوان توضیح داد که مسئولیت عواقب اقتصادی بعدی پخش پول بیپشتوانه با حکومت است.
🏴 Alireza Gholamhoseini
@Magzhaneh