🔰
بیانیه جمعی از دانشجویان دانشگاه نوشیروانی بابل در پی چهارشنبه سیاه نوشیروانی
وقت عزا نیست که هنگامهی خشم است!بهنام «زن، زندگی، آزادی»
ما جمعی از دانشجویان دانشگاه صنعتی نوشیروانی بابل، به تنگ آمده از تکرار روزهای سیاه که شمارشان از دستانمان خارج شده بر آن شدیم تا با ردِّ امید واهی به مسئولان نالایق و خطاکار دانشگاه، با تکیه بر باورمان به خردِ جمعی، یک قدم رو به سوی پایان سیاهی برداریم.
آنچه در چهارشنبهی سیاه دانشگاه، در چهارم آبان ماه ۱۴۰۱ در پی حضور مختلط دانشجویان در سلف غذاخوری و دستور مسئولان دانشگاه مبنی بر عدم پخت غذا و امتناع از انجام وظیفهی قانونی دانشگاه به وقوع پیوست و منجر به تحصن اعتراضی دانشجویان در ساختمان مرکزی دانشگاه شد، نشانهی روشنی بود از اینکه کسانی که فریاد ما را نمیشنوند به سکوت ما نیز کوچکترین وقعی نمینهند.
حال با وجود تعداد بالای بازداشتیهای اعتراضات روز چهارشنبهی دانشگاه و اتفاقات شوم بیستم مهرماه مبنی بر ورود نظامیان و لباس شخصیها به صحن دانشگاه و شلیک تیر هوایی در آن، موضعگیری قاطع به همراه اقدامی عاجل، بیش از پیش ضروری به نظر میرسد. واکنش جدی و مرزبندی صریح با عافیتطلبانی که این فجایع را به نظاره نشستند و هتک حرمت ساحت دانشگاه را توسط چکمهپوشان و لباس شخصیها امری گفتوگوپذیر و کوچک شمردند و نه تنها در دوگانهی حق و باطل سمت حق را نگرفتند بلکه اجازه دادند نامحترمانی زبان به تهدید دانشجویان بگشایند، که به روشنی مدیریت و اعمال نفوذشان ثمرهای جز شلّیک مستقیم به دانشجویان در مقابل خوابگاه دختران و دستگیری گستردهی دوستان و همدانشگاهیهایمان نداشته است.
مدیریت نالایقی که پاسخش به خواستههای معقول و متعارف دانشجویان، چیزی جز تهدید، منع از حضور در دانشگاه، فرار روبهجلو و بیاحترامی نبوده است.
در سبعیت هیئت رئیسهی دانشگاه، همین بس که دست در دست نهاد نمایندگی رهبری، حتی حراست دانشگاه که بالذات تحت کنترل نهادهای امنیتی خارج از دانشگاه است را نیز به واسطهی سهلانگاری در سرکوب و مصالحه با دانشجویان معترض، دور زده و به عنوان خوشخدمتی، دانشجویان را مستقیما برای بازداشت، بازجویی و تشکیل پروندهی قضایی تحویل نهادهای امنیتی شهر و استان دادهاند.
آقایان مسئول!
حتی اگر بنابه تهدیدات معاونت فرهنگی دانشگاه در روز چهارشنبه که گفتند «میرویم و میگوییم تا بیایند و جمعتان بکنند!» نیز به ازای تکتک این جانهای عزیز و صاحب حق، چندین نیروی سرکوب وجود داشته باشد، باز هم لب به سخن خواهیم گشود و حقمان را فریاد خواهیم زد.
ما دانشجویان دانشگاه صنعتی نوشیروانی بابل و فرزندان این مرز و بوم، ضمن پیشنهاد تشکیل کمیتهای متشکل از دانشجویان و اساتید آزادیخواه و مستقل برای پیگیری وضعیت دانشجویان بازداشتی در دانشگاه نوشیروانی تا زمان برقراری آرامش در سطح کشور و اقناع معترضینِ ذیحق با پاسخهای مطلوب و درخور، خواستههایی به شرح ذیل را به نظر هر آنکه وجدان بیداری دارد و البته قدرتی در دست میرسانیم:
۱- آزادی بدون قید و شرط دانشجویان بازداشتی
۲- استعفا یا برکناری دستهجمعی مدیران دانشگاه و هر آنکه در اعمال قدرت خیرخواهانهاش نسبت به دانشجویان کوتاهی ورزیده است. به صراحت مقصود و مخاطبانمان، آقایان:
- بهرام عزیزالله گنجی (ریاست دانشگاه)
- حسن امینیراد (قائم مقام دانشگاه)
- مجید عباسی (معاونت دانشجویی)
- غلامرضا ضابطپور (معاونت فرهنگی)
- سید باقر حسینی کریمی (مسئول نهاد نمایندگی رهبری در دانشگاه)
- ابراهیم رمضانی (معاونت نهاد نمایندگی رهبری در دانشگاه)
میباشد که همدستیشان با نیروهای امنیتی در به خطر انداختن جان و آزادی دوستانمان آشکار شده است.
۳- برچیده شدن وضعیت پادگانی و توقف احضارها، تماسها و اقدامات غیرقانونی و غیرانسانی و به رسمیت شناختن حق اعتراض، و اعتصاب و آزادی بیان بدون حضور در کمیتههای انضباطی ذیل پایبندی به روح حاکم بر همهی قوانین یعنی حاکمیت مردم.
۴- احقاق حقوق ابتدایی دانشجویان و برقراری مجدد و بیکم و کاستِ تمامی وظایف دانشگاه در قبال دانشجویان، اعم از برپایی سلف، خوابگاه، حق ورود به دانشگاه، حق برگزاری انتخابات شورای صنفی، حق تشکلیابی و...
۵- پلمپ دفتر بسیج دانشجویی که عملا تبدیل به بازوی عملی و اجرایی نهادهای امنیتی بیرون از دانشگاه شده و بهعنوان مرکز نفاق، فتنهانگیزی و تحریک نسبت به تهدید و ارعاب دانشجویان مبادرت میورزد.
بر این باوریم که تحقق بندهای فوق میتواند گامی رو به جلوی در راستای پدیداری ارزشهای انسانی و مستقل دانشگاه به عنوان بستری برای تولید علم، دانش، معرفت و آزادگی باشد.
یقین داریم که آفتاب بر این سرزمین آذران اهورایی بیدریغ خواهد تابید، در امتداد صبحی که سنبلها و چلچلهها پایان چلّههای سیاهی را ندا میدهند.
🆔
@anjmotahed | دانشجویان متحد