ماهیت رژیم نظامیان در آرژانتین
خیلی خشنتر بود
افراد خیلی زیادی کشته و ناپدید شدند
وبه همین خاطر رژیم در عرصه عمومی احتیاج داشت به یک عمل زیبایی صورت
و جام جهانی فوتبال۱۹۷۸بهترین ماسک ابزاری
برای چنین عملی بود
آنها به این وسیله از شادی مردم استفاده میکردندتا جهان را متقاعد کنندکشور شادی هستند
ادولف پرز اسکیبل ،برنده جایزه صلح نوبل میگوید :
من در زمان جام جهانی فوتبال در زندان بودم
در آن زمان اتفاقات سور ئالی اتفاق می افتاد
وقتی آرژانتین در مسابقه گلی میزد
شکنجه کنندگان ما شادی میکردند
و با خوشحالی به زندانیان نگاه میکردند
اما روز بعدش بر می گشتند که ما را شکنجه کنند
همیشه به خاطر دارم که دیکتاتور ویدلا هیچوقت در طول عمرش پایش را به زمین فوتبال نگذاشته بود
تا زمان جام جهانی فوتبال ۱۹۷۸
که در عرض یکماه ۷ مسابقه فوتبال را از نزدیک تماشا کرد
لئو پولدو لوکه،بازیکن وقت آرژانتین میگوید :
آنها تفاله های انسانی بودند . این تمام چیزی است که میتوانم بگویم
البته چیزهای بیشتری هم میتوانم بگویم ولی بی احترامی به مادرهایشان میشود
وشاید از این بابت نشود مادرانشان را سرزنش کرد
کاریو کمپس ، بازیکن وقت آرژانتین میگوید :
ما لباس آرژانتین را پوشیده بودیم نه یونیفرم سبز نظامی ها را متاسفانه ما تا ابد شریک دیکتاتوری بامداد شدیم
ریکاردو ویلا ، بازیکن وقت آرژانتین میگوید :
من این واقعیت را قبول کرده ام که ما قهرمان جهان بودیم ، در دوره ای تاریک در آرژانتین
ونخواهیم توانست از این ننگ رهایی پیدا کنیم
این چیزی است که امروز هم آرژانتینیها میگویند
که آنها داشتند خوشحالی میکردند ،
در حالی که آدمها داشتند کشته میشدند
صلح آن چیزی است که همه ما آرزویش را داریم
برای همه جهان و همه انسانهای روی زمین
به عنوان مردمی با عزت و
برخوردار از آزادی
ژنرال خورخه رافائل ویدلا پس از محکومیت در دادگاه به جرم جنایت علیه بشریت ، در سال ۲۰۱۳ در زندان درگذشت
https://t.me/lran_aryayee