چشمهایم را میمالم و با دقت بیشتری نگاه میکنم. حتما اشتباه میبینم.
بیشتر از ۳۶۰ مرگ کرونایی، بیشتر از ۳۲ هزار مبتلای جدید، در یک روز...
دلم نمیخواهد باور کنم اما خبر را درست دیدهام. متاسفانه درست دیدهام.
من نمیخواهم در این کشور زندگی کنم! من نمیخواهم در همسایگی مرگ دست و پا بزنم. نمیخواهم ندانم چرا زود میمیرم. نمیخواهم همهاش خبر بد بشنوم.
نمیخواهم...
پدر یکی از کودکان کشته شده در حادثه ساقط کردن هواپیمای اکراینی بوسیله سپاه میگفت، فرزند من ممکن بود در یک حادثه طبیعی کشته میشد، ممکن بود در اثر یک بیماری از دنیا میرفت، اما اینکه من با گذشت ماهها هنوز نتوانستهام به اتاق دخترم بروم، این است که نتوانستهام حق او را بگیرم، نتوانستهام با آن که ظالمانه بین من و او فاصله انداخت بجنگم، من نتوانستهام آرام بشوم چرا که آنچه میشد انجام ندادهام...
همه دوستان پزشکم، همه میگویند عقب افتادن واکسیناسیون، قابل پیشگیری بوده، همه متخصصین پزشکی میگویند بسیاری از این مرگهای این روزها میتوانست نباشد، بسیاری از بیماریها...
به که بگوییم که کمتر بسوزیم
به کجا شکایت کنیم؟
از دزد نزد شاه دزد؟
از قاضی نزد چه کسی؟
بودجه نداشتید؟ دروغ میگویید!
تحریم بودید؟ دروغ میگویید!
خواستید و نشد؟ دروغ است، دروغ...
شما خواستید قهرمان بازی در بیاورید
شما دروغهای خودتان باورتان شده بود
شما دلتان را سیاهی و قساوت گرفته
مرگ ما برایتان بی ارزش شده
ژاپن دلش برای ما بیشتر سوخت
با اهدای دو و نیم میلیون واکسن
چرا از خجالت نمیمیرید
چرا از شرم گم نمیشوید
همه ایران قرمز شده از بی درایتی شما
همه ایران سیاه شده از بیعقلی شما
بیمارستانها وحشتناک شدهاند
بیمارها، بیمارتر به خانه فرستاده میشوند
هیچکدامتان گذرش به داروخانههای یزرگ نمیافتد؟
به ناصر خسرو
به مردم مستاصل
و داروهای چند میلیون تومانی...
ما هم مثل همان پدر، سیاهپوش شدهایم
ما ممکن بود با هر بیماری بمیریم
ممکن بود با هر حادثهای، با یک جنگ بمیریم
اما از اینکه نتوانیم حقمان را فریاد کنیم
از اینکه ببینیم روز به روز در منجلابی که شما برایمان ساختهاید بیشتر فرو میرویم
از اینکه ببینیم سرنوشتمان افتاده به دست عدهای ناتوان، نادان و دروغگو
از خودمان خجالت میکشیم.
آمار واکسن زدهها را با جمعیت ایران مقایسه کنید
آمار مرگهایمان را با سایر کشورها مقایسه کنید
آمار مبتلاهایمان را
آمار مهاجرینمان را
آمار بیکارانمان را
امار بی ارزش شدنمان را
بگذاریدش در کنار از خودگذشتگیهای این مردم
در کنار صبوری و همراهی این مردم
چرا خجالت نمیکشید!!
این حق ما نیست
این حق ما نیست
چرا باور نمیکنید، صبر مردم لبریز شده...
اینترنت را زودتر ببندید
آمار مرگ و میر را بفرمایید نگویید
جشن یکدست شدن قدرت را بزرگ بگیرید
شاید این آخرین جشنهای شما باشد...
این روزها مرگ شما
آرزوی مردم شده
مردمی که از مرگ دشمنان شان هم متنفرند
چرا نمیبینید
چرا نمیشنوید...
✒رحیم قمیشی
کِریم شیره ای
@MagZhaneh