🔴 دورههای جنبش دانشجویی در ایران تا مقطع آذر ۱۴۰۱
۱ـ دوره اول از ۱۳۱۳ تا ۱۳۳۰ بود. هدف آن شکلگیری دانشگاه و آشنایی دانشجویان با علوم و صنعت دنیا بود. مدرسهی دارالفنون که امیرکبیر تأسیس کرد، پلی شد بین پیشرفت علوم و صنعت اروپا با ایران در دههی دوم و سوم قرن چهاردهم خورشیدی. در این دوره بود که دانشجویان با موانع پیشرفت و علل عقبماندگی ایران آشنا شدند.
۲ـ دوره دوم از ۱۳۳۰ تا ۱۳۴۲ بود. در این دوره بهدلیل کودتای ۲۸ مرداد، در مقطعی تحت تأثیر رعب و حیرت ناشی از آن تحول مهم بود. سپس فعالیتهای سیاسی و اجتماعی دانشجویی جریان یافت و در ادامه، به واقعهی ۱۶ آذر ۳۲ انجامید. رخدادی که سرفصل جدیدی در زندگی دانشجو و دانشگاه شد. در همین دوره بود که چشمانداز جدیدی باید گشوده میشد.
۳ـ دوره سوم از ۱۳۴۲ تا ۱۳۵۷ بود که سرفصلهای اصلی آن یکی تأثیرپذیری جنبش دانشجویی از پیدایش سازمان مجاهدین خلق و چریکهای فدایی خلق بود؛ یکی اسارت بسیاری از دانشجویان بهمثابه «زندانی سیاسی» و دیگری تأثیر دانشگاه بر تحولات روشنفکری و سیاسی ایران که منجر به زمینهسازی قیام سال ۵۷ شد.
۴ـ دوره چهارم از ۳۵۷ تا ۱۳۵۹ بود که با وجود کوتاه بودن آن، دانشجو و دانشگاه را با ارزشها و خواستهی اصلی برآمده از قیام ۵۷ یعنی ضرورت آزادی پیوند زد. رفتن اندیشهی آزادی و دموکراسی به دانشگاه، چالشی آشتیناپذیر با اندیشهی حوزوی بود که خمینی قصد تحمیل آن را به دانشگاه داشت. این چالش که مدام بیشتر میشد و خمینی نمیتوانست پاسخ آزادی و دموکراسی را بدهد، منجر به تسخیر نظامی دانشگاه و تغییر ساختار آن شد.
۵ ـ دوره پنجم از بهار ۱۳۵۹ تا تابستان ۱۳۷۸، از پر فرازونشیبترین مراحل حیات دانشجو و دانشگاه ایران است. ۳ سال از این دوره، دانشگاهها تعطیل بودند. بسیاری دانشجویان در میدانهای تیرباران و زندانها بودند. بسیاری از استادان تصفیه و اخراج شدند، بسیاری هم از ایران رفتند. این سالها، موج فرار مغزها از ایران آخوندزده جریان داشت. دو سال منتهی به ۱۳۷۸، رمالیِ اصلاحطلبی برای بزک کردن چهرهی حاکمیت جلادان و جنایتکاران دههی ۶۰ بود. به موازات این رمالی و سامریگری، جنبش دانشجوییِ منکوبشده در دانشگاه و مجروح و تیربارانشده در زندان، به محاق کشانده میشد.
۶ ـ دوره ششم از ۱۸ تیر ۱۳۷۸ تا دی ۱۳۹۶ بود. در ۱۸ تیر آن سال، بخشی از جنبش دانشجویی علیه رمالی و فریب جناحین نظام آخوندی شورید. نخستین تغییر تعادل قوا بین دانشجویان و حاکمیت، پس از کودتای بهار ۱۳۵۹ رقم خورد. چندین انشعاب رخ داد و از آن پس، جنبش اصولیِ دانشجویی در فضای دانشگاههای ایران، طیف ضد ولایت فقیه شد که بر آرمان تاریخیِ آزادی و عدالت اجتماعیِ جنبش پایدار ماند. این طیف جنبش دانشجویی، در قیام بزرگ خرداد تا دی ۱۳۸۸ در کانون اعتراضات و تظاهرات بود. قیام دی ۱۳۹۶ توانست بستری از ظهور درخشان جنبش دانشجویی با خلق شعار استراتژیک «اصلاحطلب، اصولگرا ـ دیگه تمومه ماجرا» باشد. از آن پس بود که جنبش دانشجویی با یکپارچگی و اتحاد بر مواضع اصیل و تاریخیاش استوار گشت و با نفی تمام جناحهای حاکمیت آخوندی، بار دیگر آرمان آزادی و برابری را سرلوحهی افتخارآمیز جنبش دانشجویی ایران قرار داد.
۷ ـ دوره هفتم از ۹۶ تا آذر ۱۴۰۱ است. در این دوره شاهد بالا گرفتن اعتراضات صنفی و قیامهای پیاپیِ اقشار گوناگون مردم ایران و به موازات آنها شاهد تمرکز بیش از پیش سرکوبگران حکومتی بر دانشگاهها هستیم؛ دانشگاههایی که از تمامیت نظام عبور کرده و آتش زیر خاکستر یک فروزش ناگزیر شدهاند. همراهی با این اعتراضات، تأکید بر خواستههای قیامها و تظاهرات موضعی در برخی دانشگاهها، نمونههای جریان دانشجوییِ زیر سیطرهی سرکوب هستند.
پارهی شعلهیی از قیام شهریور ۱۴۰۱ در کانون ضد جهل و استبداد و ارتجاع پرتاب شد. جنبش دانشجویی شعلهور گشت و بهناگاه میداندار خلق ارزشهای مبارزاتی، خالق فرهنگ و ادبیات انقلابی و مردمی و کانون امیدبخش استمرار قیام و انقلاب برای آزادی و برابری با شاخص نفی تمامیت نظام ولایت فقیه شد.
✍️ دایره مینا
اتحاد و اعتصاب سراسری رمز پیروزی
#قیام_تا_سرنگونی، آزادی حتمیست، سقوط رژیم قطعیست
🆔
@IranAzadie